1. ورود به آب
اولین اقدام برای نجات با ورود ناجی به آب آغاز می شود. ناجی باید به بهترین شیوه با توجه به شرایط موجود را انتخاب کند و چشم از غریق برندارد.

2. پریدن با پا
معمولا در عمق های بیش از 2 متر اتفاق می افتد در این روش پس از جدا شدن پا از لبه ی استخر پاها را به صورت یکی جلو و یکی عقب (گام برداشتن) از هم باز کنید و دست ها در طرفین بدن و در خط شانه قرار گیرد. پس از ورود به آب پاها را به صورت قیچی با فشار به هم نزدیک سازید.

3. پریدن معمولی
پریدن معمولی زمانی که عمق آب 1.5 متر یا بیشتر است استفاده می شود. در این روش با یک دست بینی ، دهان و چانه خود را گرفته و دست دیگر به حالت ضربدر نسبت به دست دیگر در جلو سینه قرار داده می شود و بطور مستقیم به داخل آب بپرید.

4. شیرجه در عمق کم
هنگامی که زمان به شدت محدود است و نیاز به واکنش سریع برای نجات داریم با یک شیرجه سطحی به درون آب بروید.

5. رفتن به طرف غریق با وجود امواج
در سواحل شیب دار، با پاهای بلند و پریدن به جلو وارد آب شوید و زمانی که یک موج بلند رسید از یک شیرجه شبیه استارت استفاده کنید و موج را بشکنید.

6. استفاده از وسایل کمکی ( میله - حلقه - کمربند - شناور - تخته نجات و... ) وسایل کمکی نجات وسایل ارزشمندی است که در موقع نجات غریق لازم و ضروری است که عبارتند از : میله مخصوص نجات (چوبدستی)، حلقه نجات، کمربند شنا در نجات، شناور نجات، تخته نجات، ماسک، پای قورباغه، لوله مخصوص هواگیری از زیر آب.

منبع : کتاب مرجع کامل شنای تخصصی ویژه شناگران و مربیان
نویسندگان : دکتر محمدرضا اسد، دکتر آذر آقایار و ریحانه ذوقی